29-09-2010

Poppekream




Fjouwerkant de himel yn



Sy sit njonken it loophek, de boarsten los
ûnder it blauwe t-shirt. De iene dei blau, de oare
deis rôze, de eagen stoarje rjochtút nei it skerm.
Boppe de bank in foto fan har en mem.

De keamer is keal, de skaden hâlde de siken yn.
De fjouwer lamkes yn it loophek lizze stiif
tsjin inoar oan, se koese mei iepen eachjes.
Jûn gean se wer nei boppe, de koffer yn.

Hja wit hoe’t it heart: bern hawwe regel nedich.
Mem wêze is sa dreech noch net.
Bylden fan bern dy’t bûten boartsje
glydzje fjouwerkant de brilleglêzen foarby.










19-09-2010

Marijke van Ruiten



Utstalling Marijke van Ruiten yn Iepenbiere bibleteek Ljouwert




Fotograaf Marijke van Ruiten stjoerde my in foto ta fan in famke, mei de fraach om te beskriuwen wat ik op/yn de foto seach. It risseltaat stiet hjirûnder, de Fryske ferzje is opnommen yn de útstalling dy't men besjen ken yn de Iepenbiere Bibleteek yn Ljouwert. De útstalling bestiet út fjouwer dielen: twa foto's, in soad reaksjes dêrop yn tekst, in lûdsrekorder mei ynsprutsen reaksjes op de foto' s en t'en lêsten noch in ôfslutend boekje fan de fotograaf sels.












Nynke, op de râne fan it bêd




Njonken my sit myn skaad
moai te wêzen, tin,
tinner as ik bin.

Myn hannen binne bûn
mei sulveren rinkelbellen,
it ratteljen klinkt as skellen.

Us mem pakte myn hals yn
mei in slabbe fan fatsoen,
skouderbonken read katoen.

Sy wol dat ik myn knuffels fuort doch.
Ik bin te grut foar in krûpersknyn,
mar dêr sit leafde yn.

Ik bliuw it skaad de baas
mei myn bonken en myn fet.
Sy en ik akkordearje net.